Brak cnót, tak powszechny u dusz, jest zatem przyczyną ich bezowocności w wymiarze nadprzyrodzonym, mimo że zostały bierzmowane. Niestety bardzo rzadko można znaleźć dusze, w których świeci blask darów Ducha Świętego albo zakwita choć jeden z nich. Duch Święty zstępuje na nie w Sakramencie Dojrzałości Chrześcijańskiej i wylewa swe dary, lecz one tkwią w nich niczym boska moc dołączona do władz i właściwie nie stają się uzdolnieniami, jeśli nie są pielęgnowane; nie przechodzą też od mocy do realizacji doskonałej cnoty, chyba że dusze podejmują wysiłek praktykowania cnót fundamentalnych, które te dary doskonalą.
Dary są zatem darmowym wylaniem, lecz wymagają przygotowania i współpracy, czyli pielęgnowania
Dary są zatem darmowym wylaniem, lecz wymagają przygotowania i współpracy, czyli pielęgnowania. Dlatego też rozważaniu poszczególnych darów będą towarzyszyły praktyczne sposoby jego pielęgnowania. Podkreślmy kolejny raz, gdyż ma to zasadnicze znaczenie – otrzymujemy dary Ducha Świętego razem z łaską, lecz wówczas są one zwykłymi władzami nadprzyrodzonymi. Nawet malutkie dziecko otrzymujące życie dostaje władze naturalne, które z czasem powinny być rozwijane.
Dary Ducha Świętego zaczynają rozwijać się w duszy pod wpływem łaski aktualnej i wprawiają w ruch cały nadprzyrodzony organizm. Wpływają one, choćby w stanie utajonym, na każdą zasługę. Pełne wykorzystanie darów następuje jedynie przez intensywne praktykowanie cnót, ponieważ dopiero wtedy dusza staje się posłuszna Bogu, wrażliwa na Jego działanie, i może być pobudzana do heroicznych czynów, które są w pełni dojrzałym owocem otrzymanego daru czy darów.
Fragment książki: “Przybądź Duchu Święty!”
Dodaj komentarz