Wytrwałe praktykowanie cnót, umartwień i modlitwy ułatwia naszej duszy stanie się uległą wobec natchnień Ducha Świętego i sprawia w nas częste oraz intensywne działanie darów Ducha Świętego. Podczas praktykowania cnót łaska pozostawia nas aktywnymi pod wpływem roztropności, zaś przy używaniu darów łaska wymaga bardziej uległości niż aktywności, abyśmy pozwolili się prowadzić i nieść Duchowi Świętemu. Matka może zapobiec upadkowi ukochanego dziecka na dwa sposoby – może nauczyć je chodzić, wyciągając ramiona, aby prowadzić je i mu pomóc, albo może wziąć je w ramiona, pokonując wraz z nim przeszkodę i podtrzymując w zmęczeniu. Tak samo Bóg postępuje z naszą duszą – w praktykowaniu cnót On pomaga nam działać i pozwala, abyśmy zaczęli sami, według zasad roztropności albo rozumu oświeconego przez wiarę; w przypadku darów to On zaczyna działać w nas, zsyłając nam obrazy oraz natchnienia, które działają w nas bez naszego postanowienia, jednak pod warunkiem wyrażenia pełnej i dobrowolnej zgody.
Matka może zapobiec upadkowi ukochanego dziecka na dwa sposoby – może nauczyć je chodzić, wyciągając ramiona, aby prowadzić je i mu pomóc, albo może wziąć je w ramiona, pokonując wraz z nim przeszkodę i podtrzymując w zmęczeniu. Tak samo Bóg postępuje z naszą duszą
Przywołując porównania używane przez Ojców, możemy powiedzieć, że ten, kto praktykuje cnotę, żegluje, wiosłując, a więc własnym wysiłkiem. Ten, kogo pobudzają dary Ducha Świętego, płynie z żaglem, porusza się szybciej, a jedynym wysiłkiem jest uległe podążanie za kierunkiem wiatru. Ten, kto gra na harfie, szarpie struny, co przedstawia osobę praktykującą cnotę w sposób nadprzyrodzony, uporządkowany i rozważny. Ten, kto usłużnie podaje harfę wielkiemu artyście, zostawia mu swobodę grania na niej wedle uznania, cudownie, co przedstawia osobę oddającą siebie samą Bogu, aby posługiwał się nią, jak zechce, posłusznej darom Ducha Świętego.
Ten, kogo pobudzają dary Ducha Świętego, płynie z żaglem, porusza się szybciej, a jedynym wysiłkiem jest uległe podążanie za kierunkiem wiatru.
Dzięki tym pojęciom można łatwo dowiedzieć się i lepiej zrozumieć, czym są dary Ducha Świętego. Teologia definiuje je w następujący sposób: „dary Ducha Świętego są nadprzyrodzonymi uzdolnieniami nadającymi władzom naszej duszy taką sprawność, iż stają się szybko posłuszne natchnieniom łaski”. Dusza poddaje się działaniu Boga, które otrzymuje dzięki Jego wspaniałej hojności jako dar, jak sama nazwa wskazuje. Jest jednak aktywna, gdyż pielęgnuje dar i pragnie pełnić Bożą wolę; jest poddana Bogu i energiczna w działaniu, posłuszna Miłości, która ją pobudza i ma siłę do przezwyciężania siebie, aby podążać za Nim bez stawiania Mu przeszkód.
Dodaj komentarz