Wy, moje córki, otrzymałyście już jego przedsmak, bardzo niewielki; tak naprawdę Ja jeszcze się nie objawiłem, lecz przekazałem wam kilka ulotnych przebłysków światła.
Wyobraź sobie poranek po burzliwej nocy – pierwsze promienie słońca przeciskają się przez chmury, rozświetlając krajobraz. Czujesz, że świat się uspokaja, że nadchodzi coś nowego, lepszego. Taki jest każdy przebłysk Bożego światła w naszym życiu – chwila nadziei w smutku, wewnętrzny pokój w chaosie, niespodziewana radość w codzienności. To momenty, które zdają się mówić: „Jestem tutaj. Nie zobaczyłeś jeszcze wszystkiego, ale przygotowuję dla ciebie coś więcej”.
Te przebłyski światła mogą przychodzić w różny sposób: w cichym zachwycie nad pięknem natury, w słowie, które dotyka serca, w modlitwie, która niespodziewanie daje ukojenie. Są nie tylko darem, ale wezwaniem. Każda z tych chwil jest zaproszeniem do jeszcze większego otwarcia się na Jego miłość, do życia z oczekiwaniem, do pielęgnowania w sercu nadziei.
Panie, dziękuję za te ulotne chwile, w których doświadczam Twojego światła. Rozpal we mnie tęsknotę za Tobą i wiarę, że przygotowujesz dla mnie coś nieskończenie piękniejszego.
Dodaj komentarz