Patrzcie na przykład świętych: oni żyli pokorą, uwielbiali Boga, radowali się w Jezusie, byli więc pełni darów niebieskich, bo Bóg wejrzał na ich upokorzenie i uczynił ich błogosławionymi. Oni zaczerpnęli z miłosierdzia Bożego, byli umocnieni Jego potęgą, uświęceni Jego łaską, realizowali w swoich sercach Królestwo Boże, bo całe ich staranie polegało na pozbywaniu się pychy, ukazywaniu swej nicości, a oni sami odrzucili dobra przez dobrowolne ubóstwo, aby być bogatymi tylko Bogiem; byli głodni sprawiedliwości, największej sprawiedliwości, jaką jest chwała Boga, i byli pełni dobra, bowiem całe ich życie, całe ich serce stało się hymnem chwały dla Boga samego.
Czyż święci nie żyli wszyscy w moim macierzyńskim sercu? Jeśli ja reprezentuję całą ludzkość, darząc pokojem wszystko w Niebie i na ziemi, kto może uczestniczyć w darach mnie danych bez życia we mnie?
Magnificat. Komentarze i duchowe refleksje, ks. Dolindo Ruotolo
Dodaj komentarz