Czym jest smutek w naszej duszy? On jest jak pokrywa chmur na niebie. One albo gromadzą się, niesione przez wiatr, albo się tworzą dzięki parowaniu wód. Również smutek może pochodzić z oparów własnego ubóstwa lub z wpływu ubóstwa innych ludzi. Gdy nadciągają chmury, nie można wymagać, by świeciło słońce, ponieważ tak jak deszcz i pogoda jest potrzebna ziemi, tak też duszy potrzebne są radość i rozpacz.
Powinniśmy przemienić smutek w spokój. Gdy pada deszcz, zamykasz się w domu, siadasz w cieple przy piecu i nie masz wtedy zamiaru wykonywać prac na zewnątrz.
Skup się w Bogu, módl się, ufaj, milcz i przemień twój smutek w najgłębszy pokój. Gdybyśmy poddali analizie zrozpaczone serce, to na jego dnie znaleźlibyśmy aurę skupienia i pokoju. Jeśli się denerwujesz, mącisz to sekretne dno, [jego aura] wychodzi na zewnątrz i zostaje przytłoczona burzą. Gdy jesteś smutny, niczego nie planuj. Nie dyskutuj, nie staraj się leczyć sprawy twojej duszy niepokojem… Myśl wtedy jedynie o Woli Bożej, skup się na Woli Bożej i z ufnością czekaj na pogodę.
(z Przypowieści i refleksje, 10 stycznia 1927)
Dodaj komentarz