Gdybyście mogły zobaczyć (…) jak wielkim pałam pragnieniem udzielania się wam, przemawiania do was, przebywania z wami, gromadzenia was wokół Mnie, napawania się radosną wonią prostoty, którą sam wam daję, ujrzałybyście Mnie jako żebraka pukającego od drzwi do drzwi, jako spragnionego, który zatrzymuje się przed każdym źródłem wody, aby ugasić pragnienie.
Jezus objawia swoje pragnienie bycia blisko nas – pragnienie, które jest głębsze i bardziej gorące, niż możemy sobie wyobrazić. Ono jest tak wielkie, że staje się jak żebrak, pukający do drzwi naszych serc, i jak spragniony, szukający ukojenia w naszej miłości i uwadze. Ta pokorna miłość Jezusa ukazuje, jak bardzo zależy Mu na naszej obecności i relacji z Nim.
Jezu, który pragniesz mojej bliskości, pomóż mi otworzyć serce na Twoje wołanie. Naucz mnie prostoty i zaufania, bym mógł ugasić Twoje pragnienie miłości i odnaleźć w Tobie pełnię życia.
Dodaj komentarz