Pewnego dnia, ojciec Dolindo prowadził modlitwy w małej kaplicy. Tego dnia pogoda była wyjątkowo nieprzyjemna — deszcz lał się strumieniami, a wiatr huczał na zewnątrz. Mimo trudnych warunków, w kaplicy zebrała się grupa wiernych, pragnących znaleźć pocieszenie i wsparcie w modlitwie. Atmosfera była pełna skupienia, wszyscy czekali na słowa ojca Dolindo.
Kiedy nadszedł moment na naukę, Dolindo z uśmiechem spojrzał na zgromadzonych i powiedział: „Pamiętajcie, drodzy bracia i siostry, że nawet w najciemniejszych chwilach zawsze jest światełko nadziei. Czasami to właśnie w burzy możemy dostrzec prawdziwe cuda”. Jego słowa miały niezwykłą moc. W tym momencie jedna z kobiet obecnych na modlitwie zawołała: „Ojcze Dolindo, jak możemy odnaleźć to światło podczas życiowych trudności?”.
Zamiast udzielić teoretycznej odpowiedzi, Dolindo opowiedział historię o pewnym mężczyźnie, który stracił wszystko — pracę, rodzinę i zdrowie. Mężczyzna ten postanowił popełnić samobójstwo, jednak w ostatniej chwili usłyszał wewnętrzny głos mówiący mu, aby spróbował jeszcze raz. Zdecydował się na modlitwę i zaczął działać — wszedł na nową drogę życia. Pomimo wszystkich przeszkód, znalazł nowe możliwości i odnalazł sens życia.
Ta anegdota poruszyła serca wszystkich obecnych. Dolindo Ruotolo przypomniał im o sile ducha i o tym, jak ważne jest zawierzenie Bogu w trudnych chwilach. To wspomnienie pokazuje nam, że droga do odkrycia światła często prowadzi przez mrok.
Każdy z nas może spotkać się z wyzwaniami, które wydają się nie do pokonania. Jednak historia ojca Dolindo uczy nas, że nadzieja zawsze istnieje — wystarczy jej poszukać. To właśnie takie anegdoty sprawiają, że jego przesłanie pozostaje aktualne dla wielu pokoleń i inspiruje nas do pokonywania trudności z odwagą i wiarą.
Dodaj komentarz