Bóg! Tak mało Go kochamy, mimo że wszystko nam o Nim mówi. On też wiele mówi w naszej duszy, mimo iż nie raczymy Go
słuchać.
Dlaczego tak źle słyszy się Boga i tak mało się Go słucha?
Czy nie jest tak, że wierzymy w Boga, lecz nie sądzimy, że jest On nieskończoną rzeczywistością? A przecież On nie jest ideą,
mglistym konceptem lub figurą poetycką. Bóg jest; jest Tym, który jest. Jest obecny wszędzie, jest tu, we mnie, jest poza mną,
jest Bogiem żywym, prawdziwym, nieskończenie inteligentnym, nieskończenie kochającym. Gdybyśmy naprawdę zdawali sobie sprawę z tego, że On jest tutaj i patrzy na nas – że nas kocha, że my żyjemy dla Jego chwały – to jak moglibyśmy o tym wszystkim zapominać i myśleć o Nim z tak nikłą miłością i z tak wielkim zaniedbaniem? Jak moglibyśmy pozostać obojętni, gdy tak bardzo jest obrażany przez grzeszników i przez nas samych? Twoje życie duchowe marnieje, ponieważ wiesz, że Bóg jest, lecz jeszcze nie
wierzysz w Niego wiarą pełną i żywą; wiarą, która sprawia, że uważasz Go za Tego, kim jest; wiarą, która sprawia, że kochasz
Go ponad wszystko.
Dodaj komentarz